คนที่ชื่อว่า " หัวหน้า " วันนี้ ฉันโกรธถึงโกรธมาก แต่ต้องทำใจและทำใจ ฉันพยายามท่องไว้ เดินหนีและนึกอยากจะเขียนใบลาออกซะเดี๋ยวนี้... วันนี้มีงานหลายอย่างที่ฉันจะต้องลงไปแจม ลำพังงานของฉันที่ได้รับมอบหมายก็เยอะแยะมากมายอยู่แล้ว ฉันต้องไปร่วมแจมในงานนั้นๆ ด้วยหรอ? ฉันไม่เข้าใจ หัวหน้าโทรตามฉันตลอดเวลาเรื่องให้มาช่วยงาน ฉันให้เหตุผลตอบกลับไปว่า " ถ้าไปแล้วงานที่ค้างอยู่ด่วนขนาดนี้ใครจะทำ " เค้าเลิกตามฉันไปพักหนึ่ง เพราะฉันไม่สนใจที่จะไปช่วยงานชิ้นนั้น ตอนบ่ายเค้าใช้อำนาจในการใช้งานฉัน ฉันเดินเข้าไปหาเค้าด้วยสีหน้าที่เป็น ตีน ไว้บนหน้า ฉันเดินเข้าไปแล้วถามเค้าว่า " มีอะไรคะ " เค้าสั่ง สั่ง สั่ง และก็สั่ง ฉันยืนฟังอย่างสงบ ทำสีหน้าเฉยๆ ราบเรียบไม่มีปฎิกิริยาใดใด ทั้งสิ้น พอเย็นเลิกงานแล้ว เค้าเสร็จจากงานชิ้นนั้นแล้ว เค้าเดินมาสั่งงานฉันว่า " ช่วยส่งข้อมูลให้เลขา CEO ด้วยนะ ขอเดี๋ยวนี้ " เริ่ดมาก มาบอกเดี๋ยวนี้จะเอาเดี๋ยวนี้ กูขอด่าออกมาหน่อยได้ป่ะ ไอ้***... งานที่ฉันได้รับมอบหมายมาเป็นงานที่จะต้องทำข้อมูลส่งให้ CEO โดยผ่านจากฉันที่เป็นพนักงานระดับล่างๆ ขององค์กรนี่นะ แม่งตลกป่าววะ แม่งเดินมาสั่งๆ แล้วก็สั่ง แล้วก็บอกว่า ชิโย ทำนะ ฉันชักสีหน้าขึ้นมาทันที ประสานงานโรงแรม กู ประสานงานหัวหน้าเขต กู ประสานงานจองตั๋วเครื่องบิน กู ประสานงานระดับ CEO กู.. จะใช้อะไรกูมากกว่านี้อีกไหม มันเงินเดือนแสน มีหน้าที่สั่ง กูเงินเดือนหมื่น มีหน้าที่ทำงานที่มันสั่ง ฉันนั่งทำไป ด้วยหน้าตาที่เป็น ตีน แล้วฉันก็ใจเย็นลง ใจเย็นลง แล้วก็ยิ้มรับกับมัน เอาน่า พรุ่งนี้ฉันจะผ่านมันไปได้ ฉันบอกกับตัวเอง... เมื่อวานเพื่อนร่วมงาน วันนี้หัวหน้างาน
