เคยอ่านเรื่องเล่าของจีน ก็จำแม่นอยู่เรื่องหนึ่ง
ขอบอกให้เห็นว่าการใช้ปากอย่างไม่ระมัดระวังนั้นมีแต่โทษ
เรื่องมีอยู่ว่า

มีเถ้าแก่ผู้หนื่งแกจัดงานวันเกิดเล็กๆ โดยชวนเพื่อนชอบพอกันเพียง4คน
ถึงเวลางานมีเพื่อน3คนมาร่วม  อีก1คนหายไป
ได้เวลากินข้าวกินปลา เถ้าแก่ก็พูดด้วยเสียงอันพอได้ยิน

" คนที่ควรจะมากลับไม่มา "

เพื่อน1ใน3ก็ไม่สบายใจ แบบนี้เถ้าแก่ไม่ได้ตั้งใจให้เรามานี่หว่า ว่าแล้วก็
ลุกขื้นจากโต๊ะขอลาไปโดยไม่แตะอาหารสักช้อน เมรัยสักถ้วย
เถ้าแก่แกมีปากไว้พูดจริงๆ เลยรำพึงเสียงดังขึ้นอีกว่า

" คนที่ควรจะไปกลับไม่ไป "

เพื่อนที่เหลือ1ใน2ก็สะอึก หรือว่าตัวเราควรจะไป ว่าแล้วก็โบกมืออำลา
โดยไม่ชักช้า
ทีนี้ก็เหลือเพียงเถ้าแก่กับเพื่อนคนสุดท้าย ฝ่ายเพื่อนก็เข้าไปปลอบ
"อั๊วรู้ลื้อไม่ได้ตั้งใจไล่เพื่อนทั้งสองคนไปหรอก"
เถ้าแก่ก็พยักหน้าหงึกๆก่อนใช้ปากอีกรอบ
 
" นั่นสิ จริงๆแล้วอั้วไม่ได้หมายถึง2คนนั้นเลย "
 
แน่นอนเพื่อนที่เหลือก็อยู่ไม่ได้ เถ้าแก่เลยกินเลี้ยงคนเดียวเพราะ
" ปาก "