อย่างไรก็ตาม การวิจัยส่วนใหญ่เกี่ยวกับบทบาทของภาษามุ่งเน้นไปที่รูปแบบเฉพาะของการแสดงออกที่เรียกว่าการเล่าเรื่อง และหน้าที่ทางสังคมของมัน เมื่อพ่อแม่ระลึกถึงเหตุการณ์ในอดีตกับ เด็ก เล็ก พวกเขาสอนทักษะการเล่าเรื่องโดยปริยายว่าเหตุการณ์ประเภทใดมีความสำคัญต่อการจดจำและวิธีจัดโครงสร้างการพูดคุยเกี่ยวกับเหตุการณ์เหล่านั้นในแบบที่ผู้อื่นสามารถเข้าใจได้ ไม่เหมือนการเล่าขานข้อมูลเพื่อจุดประสงค์ที่เป็นข้อเท็จจริง การรำลึกความหลังเกี่ยวข้องกับหน้าที่ทางสังคมของการแบ่งปันประสบการณ์กับผู้อื่น ด้วยวิธีนี้ เรื่องราวของครอบครัวจะรักษาการเข้าถึงของความทรงจำเมื่อเวลาผ่านไป และยังเพิ่มความเชื่อมโยงกันของเรื่องเล่า รวมถึงลำดับเหตุการณ์ แก่นเรื่อง และระดับอารมณ์ เรื่องราวที่เชื่อมโยงกันมากขึ้นจะถูกจดจำได้ดีขึ้น ผู้ใหญ่ชาวเมารีมีความทรงจำในวัยเด็กที่เก่าแก่ที่สุด (อายุ 2.5 ปี) ในสังคมใดๆ ที่ศึกษามาจนถึงปัจจุบัน ต้องขอบคุณสไตล์การเล่าเรื่องราวครอบครัวที่ซับซ้อนของผู้ปกครองชาวเมารี