ประจุขับเคลื่อนต้องเป็นไปตามข้อกำหนดต่างๆ ที่มักจะขัดแย้งกัน จากมุมมองด้านประสิทธิภาพ ควรเผาไหม้ด้านในที่พื้นผิวการเผาไหม้ในลักษณะที่สม่ำเสมอและคาดการณ์ได้ ซึ่งไม่ไวต่อแรงกดหรืออุณหภูมิที่มากเกินไปในอัตราปกติในช่วง 0.2–20 ซม. (0.08–7.8 นิ้ว) ต่อวินาที ควรมีความหนาแน่นมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ (เพื่อเพิ่มปริมาณของเชื้อเพลิงขับเคลื่อนในขนาดมอเตอร์ที่กำหนด) ในขณะที่ยังคงผลิตผลิตภัณฑ์ปฏิกิริยาที่มีมวลโมเลกุลต่ำและอุณหภูมิสูง (เพื่อเพิ่มความเร็วไอเสียสูงสุด) จากมุมมองเชิงปฏิบัติ จรวด ตัวขับเคลื่อนจะต้องไม่ไวต่อสิ่งกระตุ้นการจุดระเบิดโดยไม่ตั้งใจ และต้องสามารถตอบสนองต่อการผลิตและการโหลดในมอเตอร์ได้อย่างปลอดภัย เมื่อบรรจุลงในมอเตอร์แล้ว จะต้องบรรลุและรักษาคุณสมบัติเชิงกลที่จำเป็นเพื่อรักษาความสมบูรณ์ของโครงสร้างภายใต้เงื่อนไขการขนส่ง การจัดเก็บ และการบิน เนื่องจากวัสดุพลังงานสูงที่ใช้ในตัวขับดันสมรรถนะสูงมักจะระเบิดได้ การผลิตตัวขับเคลื่อนจึงเป็นเทคโนโลยีที่ซับซ้อนซึ่งเกี่ยวข้องกับสิ่งอำนวยความสะดวกพิเศษและแนวทางด้านความปลอดภัยที่เข้มงวด ในระดับนี้ยังเป็นความจริงสำหรับจรวดที่มีความไวน้อย (เช่น แอมโมเนียมเปอร์คลอเรต–อะลูมิเนียม–สารยึดเกาะโพลิเมอร์) ที่ใช้ในระบบประสิทธิภาพระดับกลาง เช่น มอเตอร์บูสเตอร์ของกระสวยอวกาศ