ในปี พ.ศ. 2439 อ็อกเทฟ ชานุต วิศวกรชาวอเมริกันเชื้อสายฝรั่งเศส ได้เริ่มออกแบบเครื่องร่อนที่มีผู้อื่นบินภายใต้การดูแลของเขา เขายกเลิกวิธีการควบคุมของลิเลียนธัลด้วยครีบหลังแบบตายตัวโดยที่ส่วนหางในแนวนอนจะห้อยขึ้นอย่างอิสระ และใช้หางเสือและปีกแบบประกบ (ปล้อง) แทน เครื่องร่อน ของชานุตเสถียรมากจนทำการบินได้ 2,000 ครั้งโดยไม่เกิดอุบัติเหตุOrville และ Wilbur Wright สร้างเครื่องร่อนรุ่นแรกที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในปี 1902 หลังจากการทดลอง พวกเขาตัดสินใจใช้หางเสือแนวตั้งที่สามารถเคลื่อนย้ายขณะบินได้ จากนั้นพวกเขาได้เพิ่มลิฟต์ในแนวนอนและรวมหางเสือแนวตั้งที่ปรับได้เข้ากับกลไกการแปรปรวนของปีกซึ่งทำให้พวกเขาสามารถขยับขอบท้ายของปีกขึ้นและลงได้ การควบคุมที่สมบูรณ์แบบนี้ทำให้เครื่องร่อนได้อย่างปลอดภัยและช่วยให้บินไปยังเครื่องบินขับเคลื่อนได้