ข้อมูลเสียงและเครื่องดนตรีที่ประมวลผลโดยเครื่องบันทึกการบินจะถูกจัดเก็บไว้ในรูปแบบดิจิทัลบนบอร์ดหน่วยความจำโซลิดสเตต เสียงห้องนักบินอย่างน้อย 2 ชั่วโมงและข้อมูลการบินสูงสุด 25 ชั่วโมงจะถูกเก็บไว้ ข้อมูลใหม่จะแทนที่ข้อมูลเก่าอย่างต่อเนื่อง บอร์ดหน่วยความจำจะอยู่ภายในกล่องหรือทรงกระบอกที่เรียกว่าหน่วยหน่วยความจำที่รอดชีวิตจากการชน นี่เป็นส่วนประกอบเดียวที่ยังมีชีวิตรอดอย่างแท้จริงของเครื่องบันทึกการบิน ส่วนประกอบอื่นๆ เช่น ตัวประมวลผลข้อมูล ไม่จำเป็นสำหรับการดึงข้อมูล กล่องดำ ประกอบด้วยเปลือกเหล็กกล้าไร้สนิมหนักที่ห่อหุ้มด้วยชั้นของวัสดุฉนวนและหุ้มด้วยตัวเรือนอะลูมิเนียม คาดว่าหน่วยความจำจะทนต่อแรงกระแทก 3,400 กรัม (หน่วยของความเร่งโน้มถ่วง) อุณหภูมิเปลวไฟสูงถึง 1,100 °C (2,000 °F) ) และแรงกดดันที่ระดับ 6,000 เมตร (20,000 ฟุต) ใต้น้ำ ในกรณีที่เกิดอุบัติเหตุในทะเล เครื่องบันทึกการบินจะติดตั้งอุปกรณ์โซนาร์ที่ออกแบบมาเพื่อส่งสัญญาณระบุตำแหน่งแบบอัลตราโซนิกเป็นเวลาอย่างน้อย 30 วัน